Οι αυθεντικές τραγωδίες στον κόσμο δεν προκύπτουν από τις συγκρούσεις
μεταξύ σωστού και λάθους αλλά από τις συγκρούσεις μεταξύ δύο σωστών.
Γκέοργκ Φρήντριχ Χέγκελ
«Καμιά καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη». / Καλή πράξη ο φόνος; Από πού κι ως πού; «Ου φονεύσεις», δεν λένε οι Γραφές; / Ναι, ο φόνος, αν πρόκειται για τύραννο. Που έχει βάψει τα χέρια του με αίμα. / Μπα! Τα δικά σου είναι καθαρά μήπως; Πήρες μια ζωή, όλες οι ζωές το ίδιο δεν μετράνε; / Θυσιάζεις μια ζωή για να σώσεις χιλιάδες άλλες, αυτό βαραίνει περισσότερο. / Και είσαι εσύ ο αρμόδιος για να κρίνει ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει; Για Θεός περνιέσαι; / Η ηθική το κρίνει, όχι εγώ. Τιμωρείς τον ένοχο για να σωθούν οι αθώοι. / Και τους έσωσες, νομίζεις; Άλλαξε τίποτα μετά την δολοφονία; / Δεν γινόταν αλλιώς, αν σκέφτονταν όλοι έτσι σαν κι εσένανε οι άνθρωποι θα έμεναν για πάντα σκλάβοι. / Ενώ τώρα είναι ελεύθεροι θαρρείς; Για κοίτα λίγο γύρω σου, δεν βλέπεις τι συμβαίνει; Τι κι αν πέθανε ο τύραννος; Ένας νέος πήρε την θέση του στον θρόνο, ακόμα πιο σκληρός κι απάνθρωπος από τον προηγούμενο. Οι σφετεριστές συνωμοτούν για να τον ανατρέψουν, η χώρα βυθίζεται σ’ εμφύλιο πόλεμο, παντού διώξεις, φυλακές, εξεγέρσεις, αιματοχυσία. Σε μερικά χρόνια οι συμπατριώτες σου θα νοσταλγούν την εποχή του δολοφονημένου· τουλάχιστον τότε υπήρχε τάξη και σταθερότητα, θα λένε. Θα μακαρίζουν τον νεκρό και θα καταριούνται τ’ όνομά σου, στα βιβλία της Ιστορίας θα γραφτεί με μαύρα γράμματα, συνώνυμο του προδότη. / Μπορεί, αυτή είναι η μοίρα όσων αντιστέκονται. Η δικαίωση αργεί, πρώτα έρχεται το μαρτύριο. / Εσύ όμως άλλα περίμενες, έτσι δεν είναι; Δεν με ξεγελάς εμένα. Περίμενες αναγνώριση κι ευγνωμοσύνη, ότι θα σου έστηναν προτομές κι αγάλματα κι ότι θα σε στεφάνωναν με τον κότινο της δόξας. / Με αδικείς, δεν το ‘κανα γι’ αυτό και το ξέρεις. Ας είναι ο λαός ελεύθερος κι εμένα ας με ξεχάσει. Τι σημασία έχει η θυσία ενός ατόμου μπροστά στην ελευθερία ενός λαού; / Ο λαός, ποιος λαός; Δεν λες ο όχλος καλύτερα; Ή μήπως σε διόρισε κανείς εκπρόσωπο του λαού και δεν το ‘ξερα; Γιατί δεν μιλάς καλύτερα για λογαριασμό σου; Τι ξέρει για τον λαό κάποιος μεγαλωμένος σε αρχοντόσπιτα με υπηρέτες; Σε πληροφορώ λοιπόν ότι ο όχλος δεκάρα δεν δίνει για την ελευθερία, δεν θέλει να ‘ναι ελεύθερος, προτιμά να έχει κάποιον πάνω απ’ το κεφάλι του να του λέει τι είναι σωστό και λάθος. / Είναι επειδή έτσι έχουνε μάθει, να τους διατάζουνε, να σκύβουν το κεφάλι. Όταν όμως συνειδητοποιήσουν την αξία της ελευθερίας, τότε θα γίνουν κύριοι της μοίρας τους και κανείς δεν θα μπορεί να τους ποδοπατήσει. / Ώχου καημένε, δεν βαρέθηκες τα ίδια και τα ίδια; Όλο ελευθερία κι ελευθερία μού τσαμπουνάς, κόλλησε η βελόνα. Μα για ποια ελευθερία μιλάμε; Πριν δεν ήσουν πιο ελεύθερος; Δεν είχες πλούτη και τιμές και οικογένεια, δεν σε σέβονταν όλοι; Και τι κέρδισες τώρα, μου λες; Αλυσίδες χειροπόδαρα κι ένα κελί ανήλιαγο σαν τάφο. Και να πεις ότι δεν σ’ είχα προειδοποιήσει; Από την αρχή το ξέραμε κι οι δυο ποια θα ‘ταν η κατάληξη. / Ναι, το ‘ξερα, αλλά… / Τι αλλά; Νόμιζες ότι θα την γλιτώσεις; / Τι να σου πω; Τον κίνδυνο τον είχα υπολογίσει, ήλπιζα όμως ότι μπορεί και να ξεφύγω. / Να ξεφύγεις εσύ, ένα μεμονωμένο άτομο, από ολόκληρο Κράτος; Από την Αστυνομία και την Ασφάλεια και τις Μυστικές Υπηρεσίες; Είναι δυνατόν να είσαι τόσο αφελής; / Εσύ το λες αφέλεια, εγώ το λέω καθήκον, εμείς οι δύο ποτέ δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα. Ακόμα κι αν ήμουν απόλυτα βέβαιος ότι θα μ’ έπιαναν, και πάλι τίποτα δεν θ’ άλλαζε, θα έπραττα το καθήκον μου. Γι’ αυτό δεν μετανιώνω. / Θα μετανιώσεις, αργά ή γρήγορα όλοι το μετανιώνουν. Θα μετανιώσεις τη στιγμή που δεν θ’ αντέχεις άλλο τα βασανιστήρια και θα ομολογήσεις. / Θα τ’ αντέξω, όπως τ’ άντεξα μέχρι τώρα. / Κανείς δεν αντέχει ίσαμε το τέλος, ούτε κι εσύ θ’ αντέξεις. Θα έρθει η ώρα που θα σπάσεις και τότε θ’ αποκαλύψεις τα ονόματα των συνεργών σου. Θα τους πάρεις κι αυτούς στο λαιμό σου, κι έπειτα θα πρέπει να ζήσεις με τις ενοχές. / Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί! Δεν θα μου πάρουν λέξη! Προτιμώ ν’ αυτοκτονήσω παρά να προδώσω τους συντρόφους μου. / Είσαι πολύ δειλός για να αυτοκτονήσεις, αν ήταν, θα το ‘χες κάνει ήδη όταν είχες την ευκαιρία. Γι’ αυτό άκου με κι εμένα μια φορά. Εξάλλου τι σου ζητάνε; Μερικά ονόματα μονάχα, δώσ’ τα και θα ‘σαι πάλι λεύτερος. Νομίζεις εκείνοι αν ήταν στη θέση σου θα θυσιάζονταν για χάρη σου; / Σκάσε! Δεν μπορώ άλλο να σ’ ακούω. Μακάρι να γινότανε να σου βούλωνα το στόμα μια για πάντα! Εσύ είσαι ο τύραννος που έπρεπε να σκοτώσω. Ήρθε όμως η ώρα σου κάθαρμα! Ψόφα επιτέλους! Ψόφα! / Όχι! Μην το κάνεις! Σε παρακαλώ! Μη!
Σχoλιάστε