(Η Αυτοκτονία του Άγιαξ1)

 

Ι. PRE-GAME

Στον πίνακα ο προπονητής ανακοίνωνε την ενδεκάδα. Σε σύστημα 4-2-3-1, κάτω απ’ τα δοκάρια ο Μπούμελ, δεξί μπακ ο Σβαρτς, αριστερό ο Μπαλντέ, στόπερ οι Φαν Χολστ και Σάντσες, Τραορέ και Κλάους οι κεντρικοί χαφ, Ντάλιτς και Μορένο στα εξτρέμ, ο Ντε Λούκα σε ρόλο επιτελικού μέσου και ο Γιέσπερς σέντερ φορ. Κι εκείνος; Εκείνος θα καθόταν στον πάγκο για να χρησιμοποιηθεί ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα. Με τους αναπληρωματικούς λοιπόν η σημαία του συλλόγου, η ζωντανή του ιστορία, μετά από τόσα χρόνια προσφοράς στην ομάδα, απ’ τις Ακαδημίες κιόλας, για να ξεκινήσει στη θέση του βασικός ποιος; αυτός ο τυχάρπαστος, αχώνευτος Λατίνος φιγουρατζής, ο αρχί-ατομιστής που ήθελε μια μπάλα μόνος του, ο παραδόπιστος μισθοφόρος που τόσες φανέλες είχ’ αλλάξει ως τώρα στην καριέρα του, ο τσανακογλείφτης του προέδρου, το χαϊδεμένο παιδί αθλητικογράφων, μάνατζερ και κόουτς, ο άνθρωπος που του είχε κλέψει, ναι, του είχε κλέψει, την φανέλα με το νούμερο 10, το περιβραχιόνιο του αρχηγού, την θέση του στην βασική ενδεκάδα, τη Χρυσή Μπάλα, το Χρυσό Παπούτσι, την αγάπη των οπαδών, τις επευφημίες της εξέδρας; Και να που απόψε του δινόταν η ευκαιρία να κατακτήσει και το μοναδικό τρόπαιο που έλειπε απ’ την τροπαιοθήκη του, το κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά. Ε όχι, χίλιες φορές καλύτερα να νικούσε η Γιουβέντους.

II. THE GAME

Το ματς ξεκίνησε επιφυλακτικά κι από τις δυο ομάδες, μετά το ημίωρο όμως ο ρυθμός ζωήρεψε και λίγο πριν την συμπλήρωση του πρώτου ημιχρόνου ο Ντε Λούκα έχασε δύο μεγάλες ευκαιρίες να σκοράρει. Συμβαίνει και στους καλύτερους, τον ενθάρρυνε ο προπονητής στα αποδυτήρια· αν ήμουν εγώ, θα το είχαμε καθαρίσει το παιχνίδι, σκέφτηκε εκείνος. Σαν να διάβασε την σκέψη του, ο κόουτς τού έριξε ένα βλοσυρό βλέμμα και τον έστειλε στον αγωνιστικό χώρο να ξεκινήσει ζέσταμα.

Στην επανάληψη οι ποδοσφαιριστές του Άγιαξ μπήκαν στο γήπεδο αποφασισμένοι. Πήραν τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής, επέβαλαν τον ρυθμό τους, στρίμωξαν τους αντιπάλους στα καρέ τους, το γκολ φαινόταν ζήτημα χρόνου. Και πράγματι, στο 62΄ ο Ντε Λούκα άνοιξε το σκορ με κοντινό πλασέ κι αμέσως έτρεξε να πανηγυρίσει μπροστά στο πέταλο των φανατικών δείχνοντας με το δάχτυλο την προτομή του Αίαντα στο μέρος της καρδιάς· τέτοιος μασκαράς. F-Side και VAK4102 παραληρούσαν αγκαλιασμένοι ανεμίζοντας τις ερυθρόλευκες σημαίες και φωνάζοντας ρυθμικά τ’ όνομά του· σιγά το κατόρθωμα, σε κενή εστία θα το ‘βαζε ο καθένας. Θεία Δίκη όμως: τρία λεπτά αργότερα, ο σκόρερ δέχθηκε το αντικανονικό τάκλιν του Καλαμπρέζε κι έπεσε στο έδαφος σφαδάζοντας, ο διαιτητής κάλεσε το ιατρικό επιτελείο να εισέλθει· οι γνωστοί θεατρινισμοί του Αργεντίνου. Όμως όχι! ο τραυματισμός ήταν σοβαρός, ένευσε με το χέρι πως δεν μπορούσε να συνεχίσει. Επιτέλους! είχε έρθει η ώρα του. Αλλά να που και πάλι διαψεύστηκε. Ο βοηθός σήκωσε την φωτεινή πινακίδα με το νούμερο 17, ο πιτσιρικάς Φαν Ντερ Μπίντε ετοιμάστηκε να τον αντικαταστήσει, ένας κόφτης άτεχνος μα με γερά πνευμόνια, φαίνεται πως ο προπονητής ήθελε να κλειδώσει το αποτέλεσμα. Αποδείχθηκε χρυσή αλλαγή, το παιχνίδι έσβησε, οι Ιταλοί έμοιαζαν ανίκανοι ν’ αντιδράσουν, ο Άγιαξ όδευε προς μία άνετη επικράτηση. Το ηλεκτρονικό χρονόμετρο έδειχνε πια το 90΄, ο κανονικός χρόνος είχε συμπληρωθεί, απέμεναν μόνο τα 6 λεπτά των καθυστερήσεων.

Τότε ο κόουτς τον πέρασε κι αυτόν στον αγωνιστικό χώρο, πέμπτη και τελευταία αλλαγή για να ροκανίσει τον χρόνο. Είχε λοιπόν μια τελευταία ευκαιρία να ανατρέψει την κατάσταση, αλλά έπρεπε να βιαστεί, μέσα σε 6 λεπτά δεν θα είχε και πολλές επαφές με τη μπάλα. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ισοφαρίσει, η Γιουβέντους είχε αρχίσει τις μακρινές σέντρες, βούτυρο στο ψωμί των υψηλόσωμων αμυντικών. Σε μια τέτοια ακίνδυνη γιόμα στη μεγάλη περιοχή όμως, συγκράτησε με τα χέρια τον επιθετικό των Ιταλών, τον γκρέμισε στο χόρτο κι έπειτα τον πάτησε με τις τάπες. Πέναλτι αδιαμφισβήτητο, κι ωστόσο, όταν ο διαιτητής έδειξε την άσπρη βούλα, αντέδρασε έντονα, άρχισε να χτυπιέται και να ωρύεται, ορκιζόταν πως δεν τον είχε καν ακουμπήσει. Η επιμονή του να διαμαρτύρεται τού στοίχισε την κίτρινη κάρτα, σκέφτηκε να συνεχίσει το θέατρο μέχρι να αποβληθεί, αμέσως όμως το μετάνιωσε κι ηρέμησε, ακόμα και με 10 παίκτες, ο Άγιαξ ήταν εμφανώς καλύτερη ομάδα, θα μπορούσε να τα καταφέρει στην παράταση, δεν είχε περιθώρια να ρισκάρει. Ο Παλομίνι εκτέλεσε εύστοχα το πέναλτι και ισοφάρισε σε 1-1. Μάζεψε βιαστικά τη μπάλα απ’ τα δίχτυα και την έστησε στη σέντρα. Μόλις ο ρέφερι σφύριξε για να ξαναρχίσει το παιχνίδι, ζήτησε την πρώτη πάσα απ’ τον συμπαίκτη του και την πήρε. Ξεκίνησε τότε ένα σλάλομ, από κείνα που τον έκαναν τόσο δημοφιλή άλλοτε, ντρίμπλαρε όποιον έβρισκε μπροστά του, πέρασε ακόμα και τον τερματοφύλακα που έμεινε άγαλμα και μπήκε με τη μπάλα στα δίχτυα. Κανείς δεν κατάλαβε τι είχε συμβεί, οι θεατές έμεναν στις θέσεις τους έκπληκτοι, εμβρόντητοι, αποσβολωμένοι, οι μπιανκονέρι3 τον κοιτούσαν κι αυτοί γεμάτοι σαστιμάρα. Χρειάστηκε να περάσουν λίγα λεπτά ώσπου το γκολ να κατακυρωθεί κι αμέσως μετά ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη του αγώνα χωρίς να κρατήσει τον επιπλέον χρόνο.

Το ταμπλό του σταδίου Σαντιάγκο Μπερναμπέου έγραφε Άγιαξ-Γιουβέντους 1-2, αλλά ούτε οι νικητές δεν είχαν διάθεση για τον καθιερωμένο γύρο του θριάμβου.

ΙΙΙ. GAME OVER

Στην απονομή έδειχνε σαν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Φιλούσε το ασημένιο μετάλλιο των ηττημένων που του είχε περάσει στο λαιμό ο πρόεδρος της UEFA, το ύψωνε στον ουρανό, το έδειχνε προκλητικά στους φιλάθλους μοιράζοντας χαμόγελα δεξιά κι αριστερά. Κάποιοι θερμόαιμοι τον έβρισαν και κινήθηκαν απειλητικά εναντίον του, οι αστυνομικοί σχημάτισαν έναν κλοιό γύρω του για να τον προστατεύσουν. Μέσα στην γενική σύγχυση που επακολούθησε, βρήκε την ευκαιρία να ξεγλιστρήσει και να εξαφανιστεί.

Τις επόμενες τρεις ημέρες δεν έδωσε κανένα σημείο ζωής. Από το ίδιο κιόλας βράδυ όμως η αλλόκοτη συμπεριφορά του έγινε αντικείμενο συζητήσεων στα τηλεοπτικά κανάλια. Μερικοί εκφωνητές και δημοσιογράφοι υποστήριζαν ότι είχε τρελαθεί, οι πιο καχύποπτοι και παρανοϊκοί εξύφαιναν ήδη θεωρίες συνωμοσίας. Μιλούσαν για παρενέργειες από ντοπάρισμα με απαγορευμένες ουσίες, για στήσιμο του αγώνα από τις στοιχηματικές εταιρίες, για πιθανή δωροδοκία του από τους ιδιοκτήτες της ιταλικής ομάδας, ακόμα και για εκβιασμό του ποδοσφαιριστή από την Μαφία. Θορυβημένη από τις φήμες και φοβούμενη το ξέσπασμα ενός σκανδάλου άνευ προηγουμένου, η ηγεσία της UEFA παρήγγειλε εισαγγελική έρευνα και τον παρέπεμψε στην Πειθαρχική Επιτροπή να απολογηθεί για δυσφήμηση του αθλήματος. Όλοι στρέφονταν τώρα εναντίον του.

Την επαύριο του μεγάλου τελικού οι αθλητικές εφημερίδες της Ευρώπης κυκλοφορούσαν με πηχυαίους τίτλους. «Το αυτογκόλ του αιώνα». «Ο Άγιαξ αυτοκτόνησε». «Χαρακίρι για τον Άγιαξ». Πώς θα μπορούσαν όμως να μαντέψουν ότι τρεις μέρες αργότερα η παρομοίωση θα αποδεικνυόταν κυριολεξία, όταν η αστυνομία θα ανακάλυπτε το πτώμα του αυτόχειρα στο δωμάτιο ενός επαρχιακού μοτέλ λίγο έξω απ’ την Γρανάδα; Φορούσε ακόμα την ερυθρόλευκη φανέλα της ομάδας, το κόκκινο περισσότερο απ’ το άσπρο. Δεν βρέθηκε σημείωμα που να εξηγεί τους λόγους.

 

Σημειώσεις

  1. Ποδοσφαιρική ομάδα με έδρα το Άμστερνταμ. Στα ολλανδικά Άγιαξ σημαίνει Αίαντας.
  2. Σύνδεσμοι φανατικών οπαδών του Άγιαξ.
  3. Οι ασπρόμαυροι, επωνυμία της Γιουβέντους από τα χρώματα της φανέλας της.