Η ματαιότητα των εγκοσμίων – Η ματαιοδοξία των θνητών – Η αδιαφορία της φύσης…
Με συναρπάζει να παρατηρώ τους ανθρώπους σε μικρές, ασήμαντες στιγμές, όταν νομίζουν ότι είναι αθέατοι και αποκαλύπτουν έτσι έναν εσώτερο εαυτό.
Παραλειπόμενα από την αποψινή πανηγυρική συναυλία στο Ηρώδειο. Μεταξύ των ακροατών παρευρίσκετο και ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ, γέρος πλέον και καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. Στο αρχαίο θέατρο έχει κατασκευαστεί εδώ και χρόνια μία πολύ εξυπηρετική ράμπα για να διευκολύνει την πρόσβαση των ατόμων με ειδικές ανάγκες στην ξύλινη εξέδρα όπου φιλοξενούνται τα αμαξίδια. Εκείνος όμως δεν ήθελε να καθίσει μαζί με εμάς τους λοιπούς ανάπηρους, όχι, έπρεπε σώνει και καλά να κάτσει στις θέσεις των επισήμων κι ας είναι πια ένας απλός πολίτης. Υποχρεώθηκαν λοιπόν οι τέσσερις άντρες της συνοδείας του να τον κατεβάσουν με το καρότσι από τα σκαλιά, να τον σηκώσουν κατόπιν στα χέρια για να τον βάλουν στην πρώτη σειρά, όπου σημειωτέον τα καθίσματα είναι τρομερά άβολα ακόμα και για κάποιον υγιή, το γνωρίζω από πρώτο χέρι αφού εκεί με τοποθετούσαν κι εμένα πριν κατασκευαστεί η ξύλινη εξέδρα. Ταλαιπωρήθηκαν δηλαδή τέσσερα άτομα που σήκωσαν όλο αυτό το βάρος αλλά ταλαιπωρήθηκε και ο ίδιος για να παρακολουθήσει τη συναυλία σκυφτός και καθισμένος πάνω στο μάρμαρο με δίχως πλάτη.
Τι ψώνια κι αυτοί οι γαλαζοαίματοι!
Και μετά… Μετά άρχισε να βρέχει και η συναυλία διακόπηκε. Μάλλον θα βράχηκε κι εκείνος.
Σχoλιάστε